Optimist dan Pessimist (Yin/Yang)

Salam semua... lama sungguh tak update blog. Artikel tu banyak tapi belum ditaip je lagi.Terimalah artikel pembukaan....Berkenaan :

Optimis ialah orang yang sentiasa berfikiran positif manakala Pessimis ialah orang yang berfikiran negatif.

Nikmati karikartun di bawah.




Karikartun ini mengingatkan kembali kes saya memandu kereta dari Klang ke Rompin.


Saya merupakan pemandu berpengalaman ... KOSONG.... dalam bawa kereta. Baru lulus P dan jenis tak belajar bersungguh pun dulu. Jadi tengok side mirror, parking, gear, anggar jarak dan kelajuan, isyarat dan banyak lagilah... semuanya tak mahirpun.
Tetapi.. niat saya satu.. nak balik kampung.. NAIK Kereta.
Untuk mengurangkan sakit jantung keluarga saya.. saya telahpun mengajak beberapa kawan untuk teman tetapi last minute, sume pun ada hal sendiri.

Walaupun ditegah agar jangan memandai nak bawak kereta balik Rompin... Orang optimist nie yakin dirinya mampu lakukan..Jadi plan will goes as plan.

Saya memandu 5 jam berturut-turut selama 3 hari. Drive waktu siang sahaja.. ekoran ugutan family yang tak bagi bawak malam.. karang if saya selamat sampai rompin, kene gayang nak family.. lagi teruk!!...

Mula2 ketar gak lutut. But I belived i can do it. Start engine... Drive...

Hari Pertama :
1.Lupa gear mana satu sbb gear head dah tukar jenis takde tulisan.. So salah je masuk gear.
2. Arah... nie nak ikut jalan mana? simpang mana? hish.. GPS nie tak boleh pakailah. akibatnya sesat 3 jam kat highway E5.
3. SignBoard.. bawak laju.. tak reti nak control tekanan lagi.. mak asyik call.. kat hp yang berGPS pulak tu.
Macamana nak tau jalan..
Macamana nak tgk signboard..
Macamana nak kawal stereng (orang baru .. tak reti lagi bawak sebelah tangan)..
Macamana nak angkat hp tanpa langgar orang depan..
sebab bila bercakap, tak dapat nak anggaran jarak antara kereta..
dan banyak lagi masalah yang tahap nak meragut nyawa dan memberhentikan denyutan jantungku...

Semua tu maybe satu masalah besar bagi orang pessimist.. tapi waktu tu saya cuba fikir pukul berapa saya sampai rumah.. tak sabar...

Tetapi selepas semua tu tamat.. saya jadi serik sikit nak bawak kereta.. Sebab dalam tempoh dua bulan nie... tengok orang lain bawak .. yang ada pengalaman lama .. Saya jadi gerun dengan skil saya bawak kereta. Macam bermimpi je saya boleh bawak kereta dari KLANG ke Rompin.

Dasyat betul Kuasa FIKIRAN OPTIMIST.. Impossible is POSSIBLE!